Marketing heeft alleen bestaansrecht als het meerwaarde heeft voor de maatschappij. Helaas gaat het vaak mis. Daarom exclusief in deze blog: foute marketing!
‘Advertisement’ (oftewel reclame) is een grote pion op het schaakbord van de marketeer. Maar of onze maatschappij daar nou beter van wordt? Reclame is te vaak nep, schreeuwerig, zaait onzekerheid en klopt zichzelf teveel op de borst. Geen wonder dat zoveel mensen zich groen en geel ergeren. Hieronder voorbeelden van hoe de maatschappij slechter af is door reclame:
Onzekerheid zaaien
Reclame maakt handig gebruik van de onzekerheid van de mens. Ze bespelen iemands angsten en bieden vervolgens een oplossing: koop mij! Na zo'n reclame voel je je onbewust slechter dan daarvoor. Er wordt op een geniepige wijze een zaadje van onzekerheid in je hoofd geplant. Het zijn een soort weerhaakjes in je geest. Zou ik een slechte adem hebben? Ben ik eigenlijk wel net zo cool als die jongeren in de reclame? Wat vinden mensen ervan dat ik een paar grijze haren heb? Behoor ik op mijn 38e wel vrijgezel te zijn?
Vooral merken uit de schoonheidsindustrie maken gretig gebruik van deze methode. Met onderliggende boodschap: 'Jij bent nu niet mooi genoeg. Jij hebt mij nodig om mooi te zijn.”
“I have the power to make you beautiful” zegt L’Oréal.
Maar wij geloven juist dat iedereen zijn /haar eigen schoonheid heeft. Gelukkig pakt Dove het revolutionair anders aan. Zij zorgen er juist voor dat vrouwen zich zekerder gaan voelen dankzij hun reclames. Zo kan het ook!
Ziekelijke aandachttrekkerij
Reclame heeft de irritante neiging om overal tevoorschijn te komen, juist als je er niet op zit te wachten. Pop-ups, flikkerende banners en ongewenste folders in je brievenbus. Denk je nou echt dat je je klanten daarmee een plezier doet? Reclame moet raken, niet overdonderen. Terecht zegt de Adformatie, vakblad voor reclamemakers, in oktober 2014 dat alles anders moet:
“Geen woorden, maar daden!”
Borstklopperij
Ook als een bedrijf heel goed bezig is, schreeuw je het niet van de daken. In het artikel 'Alles moet anders' in de Adformatie wordt zelfs gezegd: ”Het model van introspectie en disruptie moet plaatsmaken voor empathie en toenemende onzichtbaarheid”. Onzichtbaarheid dus!
Hier ga ik in een volgende blog dieper op in.
Valse perfectie
Reclame moet laten zien wat het hart van het bedrijf is. Men moet niet teleurgesteld zijn als ze het bedrijf bezoeken of met het bedrijf in aanraking komen. Ze moeten er niet later achter komen dat de beloftes in de reclame niet kloppen of zwaar overdreven zijn. Geen mooipraterij dus. Nee, alle woorden in de reclame uitingen zijn automatisch ook daden. Een bedrijf mag natuurlijk wel fouten maken, maar geef ze dan gelijk toe (dat is ook echtheid, want echte mensen maken fouten).
Reclame irriteert
Dat blijkt alleen al uit het feit dat iedereen weg zapt tijdens een reclameblok. Bovendien wordt een commercial meerdere keren vertoond, dus het moet wel bizar goed zijn of heel veel waarde toevoegen wil je het met plezier meerdere keren zien. Reclame zou zoveel waarde toe moeten voegen, dat men blijft kijken. Dus de regel moet zijn:
“Een commercial moet minstens zo goed zijn als het programma dat je van plan was te kijken, anders hoef je de commercial niet te maken.”
Dit geldt net zo goed voor andere reclame uitingen. Het moet een duidelijke meerwaarde hebben voor je publiek. Alle andere soorten reclame is slechts vervuiling en geldverspilling.
Ben jij het eens met wat Sander schrijft? Laat het ons weten!